در حساب‌وکتاب کربن، که همواره نشانگر خیزش گازهاست، شبهه و دروغی در کار نیست. گازهای گلخانه‌ای هر سال بیشتر تولید می‌شود و میزان گستردگی‌شان هم بیشتر است؛ گازهایی که با حبس گرما برای نسل‌های آتی، جهانی می‌سازند داغ‌تر، سردتر، بارانی‌تر، تشنه‌تر، گرسنه‌تر و خشمگین‌تر! اگر همچنان با چشم‌بستن بر فرایند تصاعد گازها، همین‌جا که هستیم بمانیم و همین راه را ادامه دهیم، تغییر آب‌وهوا همه‌ی دنیا را زیرورو خواهد کرد.

شهرهای بزرگ احتمالاً زیر آب خواهند رفت، دریاها، تمدن‌ها را خواهند بلعید، و به احتمال خیلی زیاد فرزندان‌مان بخش‌های عمده‌ای از عمرشان را در جنگ و گریز با توفان‌هایی مهلک و خشکسالی خواهند گذرانید… ایستادن در برابر آینده‌ای این‌چنین تیره‌وتار، راه‌هایی نیز دارد. باید اجازه دهیم اختلالات اقلیمی همه‌چیز را در هم بریزد، یا تا آنجا که می‌شود باید همه‌چیز اقتصاد را برای گریز در هم بریزیم.